Wat doe je zelf voor de meest kwetsbaren in onze samenleving? Dit las ik hier in een piepklein – ietwat provocerend – antwoord op een bericht. En die vraag bleef hangen. Ik voelde me plaatsvervangend aangesproken. Wie zijn die meest kwetsbaren? Wat heb ik hen te bieden?
Ik ben een professionele coach, een goede ook afgaande op de reacties van mijn klanten. Ik kan aanwezig zijn, verhalen toelaten zonder oordeel, de juiste vragen stellen, … .Ik help mensen hun echte dromen realiseren. Wat die dromen ook mogen zijn.
Een collega teamcoach vertelt tijdens een lunch over haar trainingsweek bij YAR Vlaanderen. Een organisatie met een hart voor jongeren uit de bijzondere jeugdzorg. Deze dreigen uit de boot te vallen door een waaier aan problemen in verschillende levensdomeinen. Aan díé jongeren reikt YAR Vlaanderen handvatten aan om hun leven weer op de rails te krijgen. Mijn collega vertelt met zoveel enthousiasme en blinkende oogjes. En vooral: ze heeft het gevoel om echt iets te hebben betekent voor een aantal van deze jongeren. Ze is trots om hen te zien groeien in verbinding met zichzelf en met hun dromen.
De week nadien – rondlopend in de stad – zie ik de zogenoemde hangjongeren. Ik zie hun verveling, hun lusteloosheid, hun afgescheiden zijn van wat ons als maatschappij vormt. Ik ben zelf opgegroeid zonder noemenswaardige trauma’s. Ik heb de studies voltooid die ik wilde volgen en ik heb me kunnen ontwikkelen doorheen mijn leven. Ik was twintiger tijdens de punkperiode en dit heeft me uiteraard beïnvloed. Voor mij betekent punk: solidariteit, verbinding met iedereen, ongeacht afkomst of context. En ook een maatschappelijk systeem dat zich ten dienste stelt van de mensen, een sociaal weefsel dat warmte biedt. En ik weet: dit heeft mijn jeugdjaren mee gevormd en dit leeft nog steeds in mij.
Dus hoe kan ik een meerwaarde zijn voor de meest kwetsbare?
Ik kan mijn sterktes inzetten voor jongeren die het nodig hebben. Die niet zoveel kansen kregen als ik. Die gestruikeld zijn en hun verbinding met de maatschappij hebben verloren. Ook zij hebben dromen die ze willen realiseren. Ook zij kunnen excelleren op de momenten dat iemand in hun gelooft en hun vertrouwen geeft. Dus – al is het maar voor één jongere – het is de moeite waard.
Dit engagement start volgende maand. En ik weet nu al : doorheen dit traject, zullen deze jongeren ook mijn kijk op de wereld sterk beïnvloeden en me doen veranderen. Persoonlijke ontwikkeling? Levenslang leren? Kan dus ook op deze manier.
Geef een reactie