Als coach wordt nieuwsgierig naar jezelf kijken een tweede natuur. Liefst zonder oordeel en met alle mildheid die je ook voor je coachees opbrengt. Reflecteren over de interventies die je deed, de vragen die je stelde of net niet, de kwaliteit van de verbinding,…. Allemaal dingen die de revue passeren na een coachingsgesprek. En hierdoor word je steeds meer de beste versie van jezelf als coach.
Soms krijg je daar hulp bij: Supervisie en Intervisie. Deze week had ik de kans om een supervisie van het macro systeem te doen in een groepje van ervaren coaches. Begeleid door Leen Lambrechts van Coaching4coaches.
Wat een ervaring! Ik wil absoluut mijn enthousiasme met jullie delen.
Wat maakt deze vorm van supervisie zo geweldig? Een coachingstraject wordt er door 7 lensen bekeken, al hebben wij ons hier beperkt tot de eerste 4. Het was immers onze eerste keer. Dit zijn ze: 1. De coachee en zijn context. 2. Wat doet de coach tijdens de sessies? 3. Hoe is de relatie tussen coach en coachee? En de 4 de lens: de coach zijn persoonlijkheid en zijn levenspatronen. Erg verdiepend dus.
Wat levert me dit op? Zowel als inbrenger van een case als van superviserend deelnemer heel erg veel.
Als deelnemer werd ik uitgenodigd om op een andere manier te kijken naar de case van mijn collega coaches. Mijn intuïtie in te zetten zodat ze verhalen en beelden aanreikte. En daaruit volgden hypotheses die misschien een tipje van de sluier voor de case inbrenger konden betekenen. Of net niet en dan zijn ze vooral voor mezelf van waarde. Omdat ze vertellen wat er voor mij als coach essentieel is.
Ik bracht een case in van een van mijn coachees met als vraag: “wat is de volgende stap die ik kan zetten met deze coachee” . En dit traject werd dan door de groep op verschillende manier bevraagd, bekeken, bevoeld, onderzocht. En uiteindelijk werden er een aantal hypotheses geformuleerd vanuit het intuïtieve veld dat was gecreëerd. De beelden en verhalen raken aan mijn identiteit als coach. Ik word uitgenodigd om te exploreren in welke mate overdracht bij mij een rol speelt. Welk stuk van mezelf door deze coachee naar boven wordt gehaald. En in welke mate mijn patronen een beeld geven van mijn onbewuste coachingsmissie. Thema’s die moeilijk bespreekbaar en haast niet aanraakbaar zijn, tenzij via metaforen. Maar ze zijn wel heel belangrijk om voor mezelf als coach te exploreren en aan de oppervlakte te brengen.
Dus ben je een ervaren coach? Heb je de kans om aan dergelijke supervisie deel te nemen? Doen! Niet aarzelen!
Geef een reactie