Terwijl de wereld om me heen vol chaos lijkt, blik ik terug op een jaar dat me veel heeft gegeven.
Ik heb de baan waarin ik vastzat, losgelaten. Een daad van bevrijding. Een kans om te bekomen van een hectisch bestaan en voluit te genieten van wat “even moet er niets” met zich meebrengt.
De kans om te starten met mijn eigen zaak. En te oogsten wat ik jarenlang in mijn rugzak heb gestoken. De kans om als freelancer deel te kunnen uitmaken van warme netwerken die me steunen zodat ik met vertrouwen interventies doe bij klanten. Het gevoel dat ik impact heb door te focussen op het proces bij de ander en de inhoud los te laten. Het gevoel echt te helpen, te ondersteunen, groei te stimuleren,… het doet er toe.
De kans die je kind neemt om een eigen leven uit te bouwen en telkens herhaalt hoe blij hen is met de kansen die worden geboden en gegrepen. Onbetaalbaar geluk.
De kans ook om oude bekenden weer te ontmoeten en relaties te verdiepen die wat waren uitgeblust.
De kans om opnieuw intensief tai chi te beoefenen. Een sport die aanzet tot beweging, vooral van je mind, en dus aanzet tot innerlijke groei. Het geloof dat je soepel en veerkrachtig in het leven kunt staan.
De kans om een intensieve coachingsopleiding te volgen die in de loop van volgend jaar zal leiden tot het ICF certificaat dat al zo lang op mijn verlanglijstje staat. Levenslang leren en jezelf ontwikkelen, het blijft leuk en inspirerend.
Een tijd waarin je vaststelt dat activisme in de samenleving weer een voedingsbodem krijgt. Acties voor een betere wereld, globaal, niet agressief, af en toe wel doel treffend.
En vooral dichter bij huis, in ons land, de oproep voor een zorgzamere samenleving die alsmaar luider klinkt. Waar verbinding en betrokkenheid weer centraal staan.
Dat geeft hoop voor 2023.
Geef een reactie